Alfred Brendel

Het is nu pakweg een jaar geleden dat ik de fraaie cd-box ‘Murray Perahia – The first 40 years’ kreeg. Op CD 17 staan de ‘Impromptus’ (D899 en D935) van Franz Schubert. Altijd als ik die draai moet ik denken aan Alfred Brendel, de nu vierentachtigjarige Oostenrijkse pianist. Zelden heb ik iemand Op. 90/3 (D899) zo horen en zien spelen. Niks ten nadele van Perahia, maar deze vertolking is vanwege zijn bereik en intensiteit gewoon beter en grootser. Daar wil ik op deze prachtige lentedag aandacht voor vragen. In deze jachtige en overspannen tijd kan een flinke dot tegengas geen kwaad. Let op het morsige pleistertje om de nagel van Brendel’s linkerduim. Klik aan en vergeet niet het geluid aan te zetten. Zet u neer, ontspan en onderga.

En? Wat vond u ervan? Raakte het u, of vond u het wel knap gespeeld?

Ik vond het groots, zeldzaam en zuiver vertolkt. Weergaloos.

© Bram Zoon 2014

Over Bram Zoon

Bram Zoon komt uit een gezin van zeven jongens en een meisje. Hij studeerde bedrijfs- en organisatiekunde in Rotterdam (EUR) en Utrecht (Master of Management Change). In december 2010 debuteerde Zoon met Gloed van Liefde, een egodocument. Twee jaar later volgden Egbert Reitsma: architect en kunstschilder en Hemelsplein, een novelle over de zoektocht naar waarheid van econoom Jacob Walbeek. Maart 2014 verscheen De rots van Calpe, waarvan nog datzelfde jaar een tweede druk verscheen. In datzelfde jaar werd Glow of Love bij America Star Books gepubliceerd. In juni 2015 kwam De illusie van de zelfbepaling uit, een bundeling van filosofische essays; prof. dr. Frans Jacobs schreef het voorwoord. Onlangs (september, 2018) kwam de novelle Villa Minerva - Kroniek van een dagboekschrijver, uit bij Brave New Books. Maart 2020 verscheen het essay Kabinet van Heidegger.