De Hermans-biografie (Deel I: 1921-1952) van Willem Otterspeer is alweer enige maanden geleden verschenen. Het was te voorzien dat dit niet onopgemerkt zou blijven. Ik heb me niet ingelaten met de diverse besprekingen in de pers; eerst zelf lezen, een mening vormen. Achteraf bekeken gaat het om felle kritiek en terechtwijzingen, met polemisch verweer en  terugslaan van de biograaf als respons. Eén reactie licht ik eruit, afkomstig van de projectleiders van De Volledige Werken van Willem Frederik Hermans: Jan Gielkens en Peter Kegel. Zij oefenen scherpe kritiek uit op Otterspeer. De biograaf is in hun ogen veel te vrij geweest in het schrijven van een boek met wetenschappelijke pretenties. Hij heeft ‘zichzelf vrije hand gegeven om maar wat te doen, als het maar in zijn kraam te pas komt’. Heeft Willem Otterspeer ditmaal zijn hand overspeeld? Valt hem iets te verwijten of moet iedereen die, ongeacht zijn staat van dienst, het hart heeft om iets over Hermans te zeggen het per definitie bezuren?

Juli 2014