Dirigeren

Mariss JansonsMariss Jansons (1943) heeft gisteravond afscheid van het ‘Koninklijk Concertgebouworkest’ genomen. De chef-dirigent gaat het, om gezondheidsredenen, wat rustiger aan doen. In de pers worden zijn toewijding en grote verdiensten voor het KCO alom geprezen. Burgemeester Van der Laan eerde Jansons met de ‘Zilveren Medaille van de stad Amsterdam’. Enige jaren geleden werd hij al geridderd in de ‘Orde van de Nederlandse Eeuw’. Jasons blijft als gastdirigent verbonden aan het KCO.
In diezelfde pers wordt hij meerdere malen geïnterviewd. Het is spijtig dat de journalisten – bij mijn weten – niet hebben geïnformeerd naar wat hij onder dirigeren verstaat?
Om daar een antwoord op te geven heb ik een krantenknipsel uit Trouw (17-02-2015) in mijn archief gevonden met daarin een interview met dirigente en violiste Marin Alsop (1956). In juni 2006 dirigeerde zij het KCO en zij was daarmee de eerste vrouw die het beroemde orkest leidde. In dit interview legt zij met weinig omhaal van woorden uit wat dirigeren eigenlijk is. Marin AlsopIk citeer: ‘Er zijn basis dingen waar je als dirigent verantwoordelijk voor bent: de puls, de architectuur van het stuk, de kwaliteit van het geluid, het dynamische bereik. Maar dirigeren gaat vooral over het motiveren van de musici om een emotionele ervaring op het publiek over te brengen. De eerste verantwoordelijkheid van een dirigent is om de boodschapper te zijn van de componist.’ Alsop zegt vervolgens: ‘Soms is er magie in een zaal […]. Het orkest, de dirigent, het stuk en niet te vergeten het publiek moeten samenkomen op dat ene moment. De schoonheid bestaat alleen dan en daarna is hij weg. Het is heel moeilijk om al die elementen samen te krijgen. Daar gaat dirigeren over. Soms valt de boel uit elkaar, je hebt nooit garantie, daarom is het spannend. […] Dirigeren is extreem simpel en extreem ingewikkeld op hetzelfde moment. […] Met dirigeren heb je nooit het gevoel dat je dingen compleet in de vingers hebt.’

Over Bram Zoon

Bram Zoon komt uit een gezin van zeven jongens en een meisje. Hij studeerde bedrijfs- en organisatiekunde in Rotterdam (EUR) en Utrecht (Master of Management Change). In december 2010 debuteerde Zoon met Gloed van Liefde, een egodocument. Twee jaar later volgden Egbert Reitsma: architect en kunstschilder en Hemelsplein, een novelle over de zoektocht naar waarheid van econoom Jacob Walbeek. Maart 2014 verscheen De rots van Calpe, waarvan nog datzelfde jaar een tweede druk verscheen. In datzelfde jaar werd Glow of Love bij America Star Books gepubliceerd. In juni 2015 kwam De illusie van de zelfbepaling uit, een bundeling van filosofische essays; prof. dr. Frans Jacobs schreef het voorwoord. Onlangs (september, 2018) kwam de novelle Villa Minerva - Kroniek van een dagboekschrijver, uit bij Brave New Books. Maart 2020 verscheen het essay Kabinet van Heidegger.