Een bijna onafgebroken stroom van verwondering en verbazing weet Titus Lucretius Carus bij de lezer op te roepen. Met zijn De natuur van de dingen zet deze Romeinse filosoof en dichter de leer van Epicurus uiteen. In dit beroemde leerdicht ruimt Lucretius een belangrijke plaats in voor de innerlijke onverstoorbaarheid (ataraxia). Maar het bereiken van dit begerenswaardige goed is geen eenvoudige opgave. Een minder hoogdravende variant is het alledaagse alleenstaan. In een tweetal notities ga ik na waar we mee te maken krijgen als we daarop – willen en/of moeten – inzetten.
Tolk en schildknaap
Ga voor dit essay naar ‘de illusie van de zelfbepaling.’
Deze notitie gaat over de aard en strekking van De natuur van de dingen en Lucretius’ verkettering. Het is een discussiebijdrage over het verheven ideaal van de innerlijke onverstoorbaarheid.
Alleen – vrij – staan
Ga voor dit essay naar ‘de illusie van de zelfbepaling.’
Hier gaat het over de inzet en de opgave bij het alleenstaan. Het vertwijfelings-, het hechtings- en het mystieke perspectief komen onder meer aan de orde. En welke betekenis kan het onuitspreekbare voor de (aankomende) zelfstandige van geest hebben?
Beide notities vormen één geheel en kunnen ook afzonderlijk worden gelezen.
Veel leesplezier en prettige feestdagen!
Lucretius:
© Bram Zoon 2013
