Zachte snikken – trage tranen

MozartGisteravond Mozarts Requiem. Wij wisten eigenlijk wel dat wij ‘Het Laatste Oordeel’ niet ongeschonden zouden doorkomen. Desondanks liepen we onbezorgd en gearmd naar ‘De Doelen’. Versluierde klanken, tragische tonen doen al snel het ergste vermoeden. Het slot van het ‘Laatste Oordeel’ drong zich met donder en geweld aan ons op. ‘Ik zucht als een beklaagde; schaamrood kleurt mijn gelaat: spaar toch een smekeling, o God,’ zingt het koor. Heen en weer geslingerd door de tegen elkaar ingaande toonsoorten, tempi en klanken werden wij  via het ‘Agnus Dei’ in het ‘Communio’ naar het Einde geleid. Een wonderlijke en betoverende avond, met opnieuw een glansrijke hoofdrol voor ‘Capella Amsterdam’.

© Bram Zoon 2014

Over Bram Zoon

Bram Zoon komt uit een gezin van zeven jongens en een meisje. Hij studeerde bedrijfs- en organisatiekunde in Rotterdam (EUR) en Utrecht (Master of Management Change). In december 2010 debuteerde Zoon met Gloed van Liefde, een egodocument. Twee jaar later volgden Egbert Reitsma: architect en kunstschilder en Hemelsplein, een novelle over de zoektocht naar waarheid van econoom Jacob Walbeek. Maart 2014 verscheen De rots van Calpe, waarvan nog datzelfde jaar een tweede druk verscheen. In datzelfde jaar werd Glow of Love bij America Star Books gepubliceerd. In juni 2015 kwam De illusie van de zelfbepaling uit, een bundeling van filosofische essays; prof. dr. Frans Jacobs schreef het voorwoord. Onlangs (september, 2018) kwam de novelle Villa Minerva - Kroniek van een dagboekschrijver, uit bij Brave New Books. Maart 2020 verscheen het essay Kabinet van Heidegger.