Evolutionaire voorgangers

CIMG2160Vaak wordt voorondersteld dat een dier geen geheugen heeft en niet kan denken. Dat is op zich niet onjuist, de meeste dieren zijn of bestaan gewoonweg, zij leven zonder ‘een bemiddelend principe’. Dit geldt natuurlijk niet voor het streven om de soort in stand te houden en alles wat daarmee samenhangt. Dan is er meer sprake van de wil tot voortbestaan, om te overleven. Tot voor kort werden deze chimpansees gebruikt voor medische proeven, in Nederland is dat verboden. Dat hangt samen met het feit dat ze wel erg veel overeenkomsten vertonen met de mens. Dit prachtige dier heeft wel degelijk een geheugen en kan zelfs tot op zekere hoogte ‘nadenken’. Met hun melancholieke -lege – blik en hun opvallende groepsgedrag zijn ze de meest bekeken soort in dierentuinen. Deze  bijzondere foto is een ode op de aapmensen, onze evolutionaire voorgangers.

Over Bram Zoon

Bram Zoon komt uit een gezin van zeven jongens en een meisje. Hij studeerde bedrijfs- en organisatiekunde in Rotterdam (EUR) en Utrecht (Master of Management Change). In december 2010 debuteerde Zoon met Gloed van Liefde, een egodocument. Twee jaar later volgden Egbert Reitsma: architect en kunstschilder en Hemelsplein, een novelle over de zoektocht naar waarheid van econoom Jacob Walbeek. Maart 2014 verscheen De rots van Calpe, waarvan nog datzelfde jaar een tweede druk verscheen. In datzelfde jaar werd Glow of Love bij America Star Books gepubliceerd. In juni 2015 kwam De illusie van de zelfbepaling uit, een bundeling van filosofische essays; prof. dr. Frans Jacobs schreef het voorwoord. Onlangs (september, 2018) kwam de novelle Villa Minerva - Kroniek van een dagboekschrijver, uit bij Brave New Books. Maart 2020 verscheen het essay Kabinet van Heidegger.